វប្បធម៌ ជំនឿ

បដិមាស័ក្តិសិទ្ធិ អ្នកសៀមរាបហៅសេនាការពារអង្គរ មានតេជះក្រៃលែង

បានផុស

៥ years មុន

នៅ

ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ១០ កញ្ញា ២០២០

ដោយ

Sonya

សៀមរាប ៖ ច្រកចេញចូលទៅកាន់អង្គរមានបី ក្នុងចំណោមច្រក៥ទៀត។ ច្រកទាំងបី មានដាក់តាំងរូបបដិមាបី គឺតាពេជ្រ ឬយាយសួស និងតារាជ ដែលប្រជាពលរដ្ឋខេត្តសៀមរាប តែងតែនិយាយថា ជាសេនាការពារអង្គរ។

ក្នុងវាក្យសព្ទខ្មែរពាក្យ តា និយាយសំដៅទៅឪពុករបស់មាតា ឬបិតា និងជាពាក្យហៅមនុស្សប្រុសចាស់ ដែលអាចចាត់ទុកដូចជីតាខ្លួន។ ចំណែករាជ ក្លាយពីភាសាបាលី/សំស្ត្រឹតមានន័យថា «អ្នករុងរឿងដោយវិសេស ព្រោះមានតេជះក្រៃលែង» គឺស្តេច។ សរុបសេចក្តីមក តារាជ មានន័យថា «អ្នកតាស្តេច» ជាឈ្មោះដែលអ្នកស្រុកសៀមរាបហៅតៗគ្នាជាច្រើនជំនាន់ ប្រហែលក្រោយសម័យអង្គរមកម្ល៉េះ។ បដិមានេះបែរព្រះភក្ត្រញញឹមទៅលិច មានកម្ពស់ប្រហែល ៤ ម៉ែត្រកម្ពស់លើទម្រង់ថ្មភក់។

សូមចុច Subscribe Channel Telegram កម្ពុជាថ្មី ដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានថ្មីៗទាន់ចិត្ត

ចម្លាក់នេះ មានភ្នួងសក់ (គ្មានព្រះអមិតភៈ) លម្អដោយអង្កាំព័ទ្ធជុំវិញ ព្រះភក្ត្រញញឹមសម្លឹងចុះក្រោមក្នុងភាពសមាធិ ស្រដៀងព្រះភក្ត្រព្រះពោធិសត្វក្នុងរចនាបថបាយ័ន ទងត្រចៀកវែងគ្មានក្រវិល។ ដងខ្លួនគ្មានសំលៀកបំពាក់ គ្រឿងអលង្ការ និងព្រះពោធិសត្វតូចៗទេ។ ចំណែកព្រះហស្តទាំង ៨ ឃើញមានផ្កាឈូក និងវត្ថុរាង ដូចស្លាបព្រាប្រហាក់ប្រហែលបដិមាអវលោកិតេស្វរៈ មកពីភ្នំដី (សៀមរាប)។ រូបចម្លាក់ មានសំពត់ឆ្នូតផ្កា រាងកន្ទុយត្រីមួយជាន់ភ្ជាប់មកខ្សែក្រវ៉ាត់ក្បាលមានចម្លាក់ក្បាច់ដកចន្ទន៍ ក្នុងរចនាបថបាយ័ន។ ស្ទើរតែគ្រប់ការបោះពុម្ពផ្សាយតារាជត្រូវគេបរិយាយថា ព្រះវិស្ណុដោយសំអាងលើព្រះបាទសូយ្យិវម្មិទី២ (១១១៣-១១៥០ គស) ជាស្ថាបនិក កាន់ព្រហ្មញ្ញសាសនាគឺ វិស្ណុនិយម។

ក្រោយពីបានសិក្សារួច ចម្លាក់តារាជមក យើងអាចធ្វើការបកស្រាយបំភ្លឺថា បដិមាពិតជា ព្រះពោធិសត្វ អវលោកិតេស្វរៈ ដោយសំអាងលើរូបនេះ គ្មានកេតនភណ្ឌដូចព្រះវិស្ណុ រចនាបថបាយ័ន និងការតុបតែងលម្អគ្រឿងអលង្ការឥរិយាបថផ្ទាល់តែម្តង។ នាមរបស់ព្រះពោធិសត្វ ដែលពួកពុទ្ធសាសនានិកាយមហាយាន សន្មតដោយផ្សែផ្សំតាមមតិរបស់ខ្លួនប្រកាសជំនឿថា ធំខាងការបីបាច់ថែរក្សាលោកក្នុងសាសនា សក្យមុនីគោតមផ្លូវធៀបនឹងមហាព្រហ្ម ឬវិស្ណុរបស់ពួកព្រាហ្មណ៍ហៅថា អវលោកេស្វរៈ ក៏បាន។ ពាក្យ អវលោកិតេស្វរៈ (សំស្ត្រឹត) អវលោកិត «ដែលប្រមើលមើក + ឦស្វរៈ »ដែលធំលើសគេ» មានន័យថា ព្រះពោធិសត្វធំលើសគេ មានកាយវិការសមាធិប្រមើលមើលនិស្ស័យ និងជួយសង្គ្រោះសត្វលោកជូនកាលគេហៅថា លោកកេស្វរៈ ដោយ (សំស្ក្រឹត) < លោក «ពិភពលោក» + ឦ្វរៈ «ដែលធំលើសគេ» អ្នកដែលធំជាងគេក្នុងលោក ឬជាងសត្វគឺនាមព្រះពោធិសត្វ ដែលប្រសើរជាងសត្វ។ ក្នុងបដិមាសាស្ត្រខ្មែរគេតែងតែឆ្លាក់រូបលោកិតេស្វរៈមាន ព្រះពុទ្ធអមិតភៈ (អ្នកមានពន្លឺអមតៈ) ជានិមិត្តរូបនៃពន្លឺគ្មានព្រំដែន គង់នៅទិសខាងលិចជាអ្នកប្រោសបាបកម្មសត្វលោក៕

អត្ថបទ ៖ កញ្ញា វ៉ាត

ចុចអាន៖ ជំនឿពេលមានអ្នកស្លាប់ទៅ ពុំបានធ្វើបុណ្យឧទ្ទិសដល់សពនោះ ព្រលឹងនឹងមិនទៅណាឆ្ងាយ ឬមិនចាប់កំណើតបានឡើយ