ពូជទុរេនខ្មែរ​មួយប្រភេទ​បាត់ឈ្មោះ​ពីទីផ្សារ​​ ខណៈ​ពលរដ្ឋ​និយម​ពូជទុរេន​មកពីថៃ

ដើម្បីប្រណាំងប្រជែងលើទីផ្សារឲ្យបានទៅតាមតម្រូវការ កសិករក្នុងខេត្តបាត់ដំបងបានបន្តការដាំដុះពូជទុរេនចំនួន ២ ប្រភេទ ដើម្បីបង្កើនប្រាក់ចំណូលក្នុងគ្រួសារ។

កាលពី​ទសវត្សឆ្នាំ១៩៩០ ប្រជាកសិករនៅតាមបណ្តាស្រុកមួយចំនួននៃខេត្តបាត់ដំបងដាំទុរេនខ្មែរប្រភេទ “ឈុននី” ដែលគេចាត់ទុកថាជាពូជទុរេនរបស់បុរាណខ្មែរដែលបានដាំដំបូងគេនៅក្នុងខេត្តកំពត។ ក្រោយមក​កសិករក៏ងាកនាំពូជទុរេន ២ ប្រភេទទៀតពីប្រទសថៃក្នុងនោះមានពូជ “ម៉ាន់ថង” និងពូជ”ឃួងមុីលា” មកដាំដើម្បីតម្រូវតាមទីផ្សាររហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។ នេះបើតាមការលើកឡើងពីមន្ត្រីនៃមន្ទីរកសិកម្មខេត្ត។

លោក នូ ប្រណិត មន្ត្រីកសិកម្មស្រុករតនមណ្ឌលបានឲ្យដឹងថា ទុរេនដែលប្រជាកសិករដាំក្នុងខេត្តបាត់ដំបងមាន​ ០៣ ប្រភេទក្នុងនោះមាន: ឈុននី ម៉ាន់ថង និង​ឃួងមុីលា។ ប៉ុន្តែពូជ “ឈុននី” ត្រូវបានកសិករបានបោះបង់ស្ទើរទាំងស្រុងដែលបច្ចុប្បន្នមានតែដាំនៅតាមដីភូមិមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះសម្រាប់គ្រួសារ។

បើតាមលោក នូ ប្រណិត មូលហេតុធ្វើឲ្យកសិករឈប់ដាំពូជទុរេន “ឈុននី” នេះ ដោយសារតែមិនសូវមានទីផ្សារ ហើយតម្លៃក៏ទាប ព្រោះពូជទុរេនប្រភេទ “ឈុននី” នេះមានផ្លែតូច ហើយក្លែបសាច់ក៏តិចមិនសូវមានរសជាតិ ធ្វើឲ្យអ្នកបរិភោគមិនចូលចិត្ត ហើយលើទីផ្សារក៏តូចចង្អៀតដែរ។ ទើបបច្ចុប្បន្នកសិករជ្រើសរើស​យកតែ​ពូជ ២ ប្រភេទគឺ ម៉ាន់ថង និង ឃួងមុីលា ខណះ ២ ប្រភេទនេះមានទីផ្សារប្រដំប្រសងគ្នា ហើយរសជាតិក៏ប្រហាក់ប្រហែលគ្នាដែរ។

ខណៈ​ពូជទុរេន​ម៉ាន់ថង និង ឃួងមុីលាមានក្លែប​សាច់ក្រាស់ ផ្អែមមុត ក្រអូបឈ្ងុយ មានការ​​ពង្រីក​ផ្ទៃដីដាំដុះ​ បច្ចុប្បន្ន ពូជនទុរេន​ម៉ាន់ថង តម្លៃចន្លោះពី ១៧,០០០ ដល់ ២០ ០០០​រៀល ក្នុង១គ.ក។ ចំណែក ពូជ ឃួងមុីលា មានតម្លៃទាបជាងត្រឹមតែ ៥០០ ទៅ ១០០០ រៀល ប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយគីឡូក្រាម​។

លោក អ៊ុំ ហឿន ដែល​បាន​ដាំដុះទុរេន​លើផ្ទៃដីទំហំជាង ៥ ហិកតាស្ថិតក្នុងភូមិ កន្ទួត ស្រុក​សំឡូត​បាន​ដាំ​​តែ​ពូជទុរេន​ម៉ាន់ថងប៉ុណ្ណោះ ហើយតាម​រយះ​ដំណាំ​មួយនោះបាន​ធ្វើឲ្យជីវភាពគ្រួសារកសិករ​រូបនេះ​បានល្អ​ប្រសើរ។

មន្រ្តី​ទទួលបន្ទុកការិយាល័យស្ថិតិនៃមន្ទីរកសិកម្មខេត្តបាត់ដំបង​ លោក ហេង សិទ្ធ បានឲ្យដឹងថា ឆ្នាំ២០២២ ផ្ទៃដី​ដាំទុរេនទូទាំង​ខេត្ត​សរុបមាន​ចំនួន ៦២០ ហិកតា ក្នុងនោះប្រមូលផលបាន ៤១៧ ហិកតា​។

ដោយឡែកក្នុងឆ្នាំ ២០២៣ នេះមិនទាន់​ដឹងផ្ទៃ​ដី​ដាំដុះមានការ​កើនឡើង ឬក៏ថយចុះយ៉ាងណា​នោះទេ៕

អត្ថបទ៖ សៅ សារិទ្ធ