នៅក្នុងរឿងចិនបុរាណ​ អ្នកប្រាកដជាបានឃើញហើយថា បុរសជនជាតិចិនពីដើម គឺនិយមទុកសក់វែងចងជាកំប៉ោយឡើងលើ និងក្រងទៅក្រោយដោយមិនកាត់ចេញនោះឡើយ ។

តើអ្នកមានឆ្ងល់ទេថា ហេតុអ្វីបានជាជនជាតិចិនបុរាណនិយមទុកសក់វែង​បែបនេះ?

នៅសម័យរាជវង្សហាន ខ្លួនប្រាណបុរស គឺជាអំណោយដ៏មានតម្លៃពីឪពុកម្តាយ ដូចនេះរាងកាយរបស់ពួកគេ​ត្រូវតែថែរក្សាឲ្យបានល្អ ជាពិសេសគឺមិនត្រូវកាត់សក់ ឬមានការលាបស្បែកណាមួយឡើយ ប៉ុន្តែអាចកាត់ក្រចកដៃ ឬក្រចកជើង ក្នុងលក្ខខណ្ឌសមស្របណាមួយ ។

ចូលដល់អាយុ ​២០​ ឆ្នាំ បុរស​ជនជាតិ​ហានត្រូវតែយកខ្សែបូ មកចងសក់របស់ពួកគេឡើង និងបន្ថែមជាមួយស្នៀតសក់ជាដើម ។ ជាមួយគ្នានោះ បុរសៗក៏អាចលាបសក់ជាមួយប្រេង ដើម្បី​ឲ្យវា​មើលទៅ​រលោង​ជាងមុន ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ នៅពេលចងសក់រួច ពួកគេក៏អាចពាក់មួក ឬក៏យកកូនកន្សែងមកគ្របពីលើសក់ដែលបានចងជាក្រពុំនោះ ដើម្បីរក្សាម៉ូដសក់ឲ្យនៅរូបរាងដដែលបានល្អ ។

ការទុកសក់នេះ គឺពាក់ព័ន្ធទៅនឹងការគោរព និងដឹងគុណឪពុកម្តាយ ដូច្នេះបុរសជនជាតិចិនក្នុងរជ្ជកាលមហាហាន មិនត្រូវកាត់សក់តាមចិត្តចង់នោះទេ​ លុះត្រាតែមានសារៈសំខាន់ណាមួយ ទើបពួក​គេអាចសម្រេចចិត្តកាត់វាបាន ។

ប៉ុន្តែចំពោះព្រះសង្ឃនៅសម័យនោះវិញ គឺតម្រូវឲ្យកោរព្រះកេសាទាំងអស់ ដើម្បីបង្ហាញថា ព្រះសង្ឃបានផ្ដាច់ព្រះកាយានៃលោកិយទាំងអស់ រួមទាំងគ្រួសារ និងចំណងផ្សេងៗជាដើម ។

បន្ទាប់ពីរាជវង្សហានដួលរលំ​ ក្រោមស្នាដៃជនជាតិម៉ាន់ជូ, ពួកគេបានបង្កើតរាជវង្សថ្មីឡើងនៅឆ្នាំ​ ១៦៤៤ ដែលមានឈ្មោះថា រាជវង្សឆេង ។ សម័យរាជវង្សឆេង​ ពួកគេបង្ខំឲ្យជនជាតិហានប្តូរម៉ូដសក់ដោយយកគំរូតាមជនជាតិម៉ាន់ជូវិញ ដោយ​ត្រូវកោរសក់​ពាក់កណ្តាលក្បាលខាងមុខ​ ហើយត្រូវក្រងសក់វែងទម្លាក់ទៅក្រោយ ។

សម័យរាជវង្សឆេង គឺតឹងរ៉ឹងបំផុត ជាពិសេសប្រសិនបើប្រជាជនណា​មិនព្រមក្រងសក់ទេនោះនឹងត្រូវប្រហារជីវិតចោលតែម្តង ។ ម្យ៉ាងទៀត ប្រជាជនមិនគ្រាន់តែកោរសក់ឡើយ គឺត្រូវកោរពុកមាត់ ពុកចង្ការផងដែរ ដើម្បីបង្ហាញពីភក្តីភាពចំពោះព្រះមហាក្សត្រ ។

ទោះជាយ៉ាងណា សម័យកាលដ៏តឹងរ៉ឹងនៃរាជវង្សឆេងបានបញ្ចប់នៅឆ្នាំ ១៩១២ បន្ទាប់ពីបដិវដ្តន៍ដឹកនាំដោយលោក ស៊ុន យ៉ាតសេន ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក រាជវង្សឆេង ក៏លែងមានឥទ្ធិពល ហើយប្រជាជនចិនចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរម៉ូដសក់កាត់ខ្លីទៅតាមស្តាយ៍ពួកលោកខាងលិចវិញរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ៕

ប្រែសម្រួលដោយ ៖ នាង​ រតនៈ

ប្រភព ៖ SCMP