ហេតុអ្វីបានជាគេតែងតែដាក់ ឆ្មាបក់ដៃ នៅក្នុងកន្លែងរកស៊ី? មកដឹងពីប្រវត្តិដ៏អស្ចារ្យនៃដើមកំណើតរបស់ ឆ្មាបក់ដៃ

ជាការពិតណាស់ នៅតាមកន្លែងរកស៊ីតូចធំនីមួយៗ ភាគច្រើន យើងតែងតែឃើញមានរូបតុក្កដាឆ្មាបក់ដៃ បើយោងទៅតាមជំនឿរបស់ប្រជាជននៅតំបន់អាស៊ី ជាពិសេស ជនជាតិចិន គេមានជំនឿថា ឆ្មានេះ ជាឆ្មានាំលាភ នាំយកសំណាង និងទាក់ទាញអតិថិជន។

បើក្រឡេកទៅមើលប្រវត្តិនៃការចាប់ផ្ដើមឲ្យមានជំនឿនេះកើតឡើង ដែលនាំឲ្យគេជឿថា ឆ្មាបក់ដៃ នាំលាភមកកាន់អ្នករកស៊ី គឺមានប្រភពដើមកំណើតមកពីប្រទេសជប៉ុន។ ភាគច្រើនគេតែងតែយល់ច្រឡំថា ជំនឿមួយនេះ មានប្រភពមកពីប្រទេសចិន ក៏ព្រោះតែវាមានភាពពេញនិយមយ៉ាងខ្លាំងនៅទីនោះ ហើយគេតែងតែគោរពបូជារហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។

យ៉ាងណាមិញ ឆ្មាបក់ដៃ នេះត្រូវបានគេស្គាល់ឈ្មោះជាភាសារជប៉ុនថា Maneki Neko ដែលមានរូបរាងជាសត្វឆ្មាពណ៌ស មានត្រជាក់ស្រួច ពណ៌ក្រហម ជាមួយនឹងក្រញាំធំ និងមានកាក់ជាប់នឹងខ្លួន ដែលវាបាននាំសំណាង ជាជំនឿរបស់ប្រជាជនអាស៊ីអស់ជាច្រើនសតវត្សមកហើយ។

សត្វឆ្មា Maneki Neko មានកំណើតនៅក្នុងសម័យអេដូ (ឆ្នាំ 1603–1868) ដែលបានកើតនៅក្នុងវត្ត Gōtoku-ji ក្នុងទីក្រុងតូក្យូ។ បើយោងទៅតាមអ្នកប្រវត្តិសាស្ត្រនៅវត្តនោះ បានតំណាលឲ្យដឹងថា បុរស ដែលជាមេគ្រប់គ្រងតំបន់ ឈ្មោះថា Ii Naotaka ត្រូវបានឆ្មាពណ៌ស ដែលជាឆ្មាចិញ្ចឹមរបស់អាចារ្យវត្ត ជួយជីវិតលោក​ឲ្យផុតពី រន្ទះបាត់។

ក្នុងកំឡុងពេលបរបាញ់សត្វក្នុងព្រៃ បុរសនេះ បានដើរឆ្លងកាត់ព្រះវិហារនៃវត្ត Gōtoku-ji ហើយលោកក៏បានប្រទះឃើញ ឆ្មាមួយក្បាល មើលមកលោក ហើយវាបានធ្វើសកម្មភាព បកដៃជាសញ្ញា​ ហៅឲ្យចូលទៅក្នុងព្រះវិហារនោះ ក្រោយពីលោកបានដើរចូលទៅដល់ក្នុងព្រះវិហារ ស្រាប់តែមានរន្ទះបាញ់ចំកន្លែងដែលលោកទើបតែដើរចេញមកនោះ។

ដោយមានការដឹងគុណចំពោះ ឆ្មា មួយនេះ ដែលបានជួយជីវិតរបស់ខ្លួន Ii Naotaka បានកសាងប្រាសាទទៅឲ្យឆ្មានោះ ហើយក៏បានធ្វើការគោរពបូជារហូតមក។ មកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ទីធ្លាដ៏ស្ងប់ស្ងាត់របស់ Gōtoku-ji មានរូបសំណាកឆ្មារាប់ពាន់ ដែលមានទំហំខុសៗគ្នាពេញទីកន្លែងសក្ការៈបូជា។

មិនតែប៉ុណ្ណោះ នៅទីនោះ តែងតែមាន មនុស្សម្នារ មកមើល រូបសំណាក់សត្វឆ្មាពណ៌ស ដែលមានរាងជាកូនឆ្មាជប៉ុន ដែលវាជាពូជ ដែលបង្ហាញមុខជាញឹកញាប់នៅក្នុងរឿងព្រេងនិទានក្នុងស្រុក ហើយនឹងបានធ្វើការបួងសួងសុំសំណាងល្អ។

លើសពីនោះ ទៅទៀត រូបសំណាក Maneki Neko អាចរកទិញបាននៅប្រាសាទនោះផ្ទាល់ ហើយជាធម្មតា វាត្រូវបានគេទុកជាតង្វាយ ទោះបីមនុស្សជាច្រើនយកវាទៅផ្ទះទុកជាវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ក៏ដោយ។

មិនទាន់អស់នោះទេ មានប្រវត្តិមួយទៀត ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សម្នារមានជំនឿទៅលើរូបសំណាក់ឆ្មាពណ៌សនេះ ដែលមានគេបាននិយាយថា នៅក្នុងឆ្នាំ1852 មានស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់ រស់នៅខេត្ត អាម៉ាដូ មានជីវភាពក្រីក្រ រកអង្កច្រកឆ្នាំងពុំបាន ថ្ងៃមួយ ស្ត្រីនេះ អស់លិទ្ធភាពរកចំណីចិញ្ចឹមសត្វឆ្មារបស់ខ្លួន ក៏សម្រេចចិត្តថា បោះបង់ឆ្មានោះចោល។ នាពេលរាត្រី ឆ្មានោះបានបង្ហាញខ្លួននៅក្នុងសុបិនរបស់ ស្ត្រីចំណាស់នេះថា បើសិនជា ធ្វើរូបសំណាក់ឆ្មា ដែលរូបរាងដូចជាខ្លូន (ឆ្មាដែលពន្យល់សប្តិ) ខ្លួននឹងជួយឲ្យស្ដ្រីក្រីក្រនេះ មានទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្ដម្ភចាកផុតពីភាពអត់ឃ្លាន។

តាម​ការ​ណែនាំ​របស់​សត្វ​ឆ្មា ស្ត្រី​ចំណាស់​រូប​នេះ​បាន​ធ្វើ​រូបចម្លាក់​ពី​វត្ថុធាតុ Imado-yaki ហើយ​បាន​យកទៅ​ទីសក្ការៈ​ដើម្បី​លក់​វា​នៅ​មាត់ទ្វារ។ ឆ្មា ពិតជាបានរក្សាការសន្យាមែន ហើយរូបចម្លាក់ ត្រូវបានលក់ដាច់ជាខ្លាំង បានក្លាយជាការពេញនិយមយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដែលជួយសង្រ្គោះស្ត្រីចំណាស់ពីភាពក្រីក្រ។

មិនថាប្រភពដើមនៃរូបសំណាកនោះ កើតចេញពីណា ហើយមានប្រវត្តិខុសៗយ៉ាងណាក៏ដោយ ប៉ុន្ដែមានរឿងមួយប្រាកដណាស់ ឆ្មា នាំសំណាង។ នៅឆ្នាំ 1602 ព្រះរាជក្រឹត្យរបស់អធិរាជមួយបានកំណត់ដោះលែងសត្វឆ្មាទាំងអស់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន ដោយមានបំណងទាញយកប្រយោជន៍ពីសមត្ថភាពធម្មជាតិរបស់សត្វឆ្មា គឺការប្រមាញ់សត្វល្អិត ដូចជាកណ្ដុរ ជាដើម ដែលវាក៏ជាការពេញនិយមមួយក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ដែលនៅតាមផ្ទះ គេនិយមចិញ្ចឹមឆ្មា ដើម្បីចាប់កណ្ដុរ។

ងាកមកមើលជំនឿនៅក្នុងវិស័យអាជីវកម្មវិញ គេប្រើប្រាស់រូបសំណាក់ ឆ្មាបក់ដៃ នេះ ដើម្បីទាក់ទាញអតិថិជន នាំយកលាភសំណាងមកឲ្យម្ចាស់ផ្ទះឬម្ចាស់អាជីវកម្ម។ បច្ចុប្បន្ន ជំនឿមួយនេះ ត្រូវបានអនុវត្តយ៉ាងពេញនិយមនៅតំបន់អាស៊ីយើងនេះ៕

ប្រភពពី៖ NATIONAL GEOGRAPHIC