មាតាបិតា ឬអាណាព្យាបាល ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើអប្បកិរិយារបស់កូន និងមិនត្រូវបណ្តែតបណ្តោយឡើយ បើកូនមានអាក្បកិរិយាខុសពីក្មេងធម្មតា ដូចជាធ្មឹងៗមិនអាចផ្តោតលើអ្វីមួយបាន ឬស្រែកយំឮសំឡេងខ្លាំង ពិសេសក្មេងក្នុងវ័យរៀននិយាយ (ចន្លោះ២-៣ឆ្នាំ)។
នេះបើតាមការណែនាំរបស់ លោក យិន សុភាព នាយកសាលារៀនគ្រូយើង ក្នុងកម្មវិធី ៣០នាទីជាមួយគ្រូយើង។

បើតាមលោក យិន សុភាព ជំងឺអូទីស្សឹម គឺជាបញ្ហានៃការលូតលាស់ខួរក្បាល ដែលអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ ក៏នៅមិនទាន់អាចកំណត់​ពីមូលហេតុជាក់លាក់នៅឡើយដែរ តែយ៉ាងណា គេអាចស្វែងរកដំណោះស្រាយ និងដឹងពីរបៀបនៃការតាម​ដាន​បាន។

យោងតាមបទពិសោធន៍បង្ហាត់បង្រៀនក្មេងអូទីស្សឹម នៅសាលារៀនគ្រូយើង នាយកសាលារូបនេះថា អាណាព្យាបាល​អាចសង្កេត​មើល​ដោយ​ខ្លួនឯង បើសិនជាកូនមានអាការៈធ្មឹងៗនៅពេលដែលនរណាហៅ​សួរមិនឆ្លើយ ឬធ្វើដូចមិនចាប់អារម្មណ៍ ហើយជាទូទៅ គាត់មិនផ្តោតលើអ្វីមួយបានយូរ (ឧទាហរណ៍៖ លេងរបស់នោះបានមួយភ្លែត រួចក៏ទៅចាប់របស់​​លេងថ្មីទៀត)។ លើសពីនេះ គឺគាត់តែងមានប្រតិកម្មឆ្លើយតបភ្លាមៗ រាល់ពេលឮសំឡេងខ្លាំង ដូចជាយកដៃខ្ទប់ត្រចៀកស្រែកយំជាដើម ដែលទាំងអស់នេះ គឺជាអាការៈចម្បងទូទៅដែលអាណាព្យាបាលគ្រប់រូប អាចកត់សម្គាល់មើលបាន។

លោកបន្ថែមថា បញ្ហាដែលពិបាកនឹងជួយស្តារស្ថានភាពក្មេង និងធ្វើឱ្យក្មេងវិវត្តទៅសភាពកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ គឺច្រើនតែ​មកពីការធ្វេសប្រហែសរបស់អាណាព្យាបាល ដែលមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ ដោយយល់ថា កូនមិនសូវចេះនិយាយ គ្រាន់តែជារឿងធម្មតា ហើយអាចមកពីកូនខ្លួនមានលក្ខណៈលូតលាស់យឺតជាងក្មេងដទៃ។ លោកថា ពីមុន បញ្ហាក្មេងអូទីស្សឹម គឺច្រើនតែឃើញមានបរទេសប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះ បញ្ហាក្មេងអូទីស្សឹម គឺកើតមាននៅកម្ពុជា​គួរឱ្យកត់សម្គាល់។
ហេតុនេះ លោកណែនាំឱ្យអាណាព្យាបាលគ្រប់រូប ត្រូវចេះសង្កេតនិងតាមដានកូនខ្លួន មុននឹងក្មេងវិវត្តទៅកម្រិតធ្ងន់ធ្ងរ ដែលពិបាកនឹងជួយឱ្យស្ថានភាពគាត់ប្រសើរវិញបាន៕