បច្ចុប្បន្ននិស្សិតជាច្រើន មានការចាប់អារម្មណ៍កាន់តែច្រើនទៅលើការអាន និងការសិក្សាស្រាវជ្រាវ ជាពិសេស គឺរឿងប្រវត្តិសាស្ត្រតែម្ដង។ ក្នុងនោះ អ្នកដែលបានសិក្សាក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ពិតជាបានដឹង និងស្គាល់បណ្ណាល័យជាតិ។ ប៉ុន្តែប្រហែលជាមិនបានស្គាល់ឃ្លាំងឯកសារដ៏សំខាន់មួយ ដែលមានទីតាំងនៅក្រោយបណ្ណាល័យជាតិ គឺបណ្ណសារដ្ឋានជាតិ។
បណ្ណសារដ្ឋានជាតិ ជាកន្លែងតម្កល់ និងរក្សាឯកសាររដ្ឋបាល ដែលមានតម្លៃជាប្រវត្តិសាស្ត្រ និងបេតិកភណ្ឌរបស់ជាតិ ដែលបានបង្កើតឡើងនៅគ្រប់សម័យកាល តាំងពីសម័យអាណានិគមបារាំងរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។ បណ្ណសារដ្ឋានជាតិបានទទួលឯកសារពីក្រសួង ស្ថាប័ន និងខេត្តនានា។
បណ្ណសារដ្ឋានជាតិ ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ ១៩២៦ និងបើកបម្រើដល់ការសិក្សាស្រាវជ្រាវដល់អ្នកស្រាវជ្រាវជាតិ ព្រមទាំងអន្ដរជាតិជារៀងរហូត (លើកលែងតែក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិប្បតេយ្យ ១៩៧៥-១៩៧៩) និងកំពុងបន្តដំណើរការបើករហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
បណ្ណសារដ្ឋានជាតិ មានទីតាំងស្ថិតក្នុងសង្កាត់វត្តភ្នំ ខណ្ឌដូនពេញ រាជធានីភ្នពេញ ស្ថិតនៅចំពីក្រោយបណ្ណាល័យជាតិ និងមានចម្ងាយប្រមាណ ៣០០មែត្រ ខាងលិចរមណីយដ្ឋានវត្តភ្នំដូនពេញ។ បណ្ណសារដ្ឋាន ក៏ជាបេតិកភណ្ឌជាតិមួយ ដែលតម្កល់នូវឯកសារប្រវត្តិសាស្រ្ត និងជាឃ្លាំងស្ដុកនូវប្រភពចំណេះដឹងដ៏វិសេសវិសាល សម្រាប់សិក្សាស្រាវជ្រាវ ក្នុងការអភិវឌ្ឍធនធានមនុស្សនៃកម្ពុជា។
បណ្ណសារដ្ឋានជាតិ ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងគោលបំណងថែរក្សាឯកសារ ដែលមានតម្លៃជាប្រវត្តិសាស្ត្រ ឬច្បាប់ដែលត្រូវបានរដ្ឋបាលរបស់ប្រទេសបង្កើតឡើង។ ដោយសារសារៈសំខាន់របស់បណ្ណសារដ្ឋានជាតិ រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានបង្កើតច្បាប់ ស្តីពី «បណ្ណសារ» ដោយមានព្រះហស្តលេខា និងព្រះរាជលញ្ឆករ ដោយព្រះបរមនាថ នរោត្តម សីហមុនី នៅថ្ងៃទី ១៣ ខែតុលា ឆ្នាំ ២០០៥។
បណ្ណសារដែលជាបេតិកភណ្ឌជាតិរួមមាន៖
– ហ្វុងរ៉េស៊ីដង្គសូប៉េរីយើរឌុយកាំបូដ (ឯកសាររដ្ឋបាលនៃអាណានិគមបារាំង)
– ឯកសារទេសាភិបាលកម្ពុជា ក្រោយអាណានិគមបារាំង
– សំណុំឯកសារសង្គមរាស្ត្រនិយម និងសាធារណរដ្ឋខ្មែរ
– សំណុំឯកសារពាណិជ្ជកម្មរបបប៉ុលពត
– សំណុំឯកសារតុលាការ លើបទឧក្រិដ្ឋកម្មប្រល័យពូជសាសន៍ឆ្នាំ ១៩៧៩
– រាជកិច្ចរដ្ឋកិច្ច នៃឥណ្ឌូចិន និងកម្ពុជា
– សៀវភៅ ព្រឹត្តិប័ត្រ ទស្សនាវដ្តី កាសែត
– ផែនទី ប្លង់
– ប្រកាស និងខិត្តបណ្ណនយោបាយ
– រូបថតសម័យអាណានិគមបារាំង និងសង្គមរាស្ត្រនិយម
– សំណុំឯកសារអាជ្ញាធរបណ្ដោះអាសន្ន នៃអង្គការសហប្រជាជាតិនៅកម្ពុជា (UNTAC)ជាដើម ៕
អត្ថបទ៖ សេម វាសនា