កីឡា

ទស្សនៈស្មេរ៖ ហេតុអ្វីគុនខ្មែរឥឡូវសំបូរខ្សែក្រវាត់ច្រើន?

បានផុស

៧ ម៉ោង មុន

នៅ

ថ្ងៃពុធ ១៧ មេសា ២០២៤

ដោយ

បច្ចុប្បន្ន កីឡាករ កីឡាការិនីប្រដាល់គុនខ្មែរដែលមានសមត្ថភាពខ្ពស់គឺអាចឈ្នះខ្សែក្រវាត់ច្រើនក្នុងអាជីព។ រហូតដល់ពេលនេះ អត្តពលិកខ្លះមានខ្សែក្រវាត់ចាប់ពី៥ខ្សែឡើងទៅរហូតដល់ជាង១០ខ្សែក៏មាន។

កីឡាករជួរមុខដែលមានខ្សែក្រវាត់ច្រើនខ្សែមានដូចជា ធឿន ធារ៉ា, ព្រុំ សំណាង, រឿង សុភ័ណ្ឌ, ផល សោភ័ណ្ឌ, ឃីម បូរ៉ា, ឃីម ឌីម៉ា, លន បញ្ញា, ឡៅ ចន្ទ្រា, ឡៅ ចិត្រា, រិន ដេវីត, ម៉ឺន មេឃា, យ៉េន ឌីណា, មឿន សុខហ៊ុច ជាដើម។

សូមចុច Subscribe Channel Telegram កម្ពុជាថ្មី ដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានថ្មីៗទាន់ចិត្ត

ប្រការនេះបានធ្វើឲ្យអ្នកខ្លះបានលើកជាសំណួរថា ហេតុអ្វីកីឡាប្រដាល់គុនខ្មែរឥឡូវសំបូរខ្សែក្រវាត់ច្រើនម្ល៉េះ? តើការដាក់ឲ្យមានខ្សែក្រវាត់ច្រើនបែបនេះជារឿងល្អ ឬមិនល្អនៅក្នុងពិភពប្រដាល់គុនខ្មែរ?

ក្នុងនាមជាទស្សនៈស្មេរសូមលើកយកហេតុផលមួយចំនួនបង្ហាញជូនបងប្អូននៅទីនេះដើម្បីជាគំនិតពិចារណា។

សំបូរម្ចាស់ឧបត្ថម្ភជាផលិតផលក្នុងស្រុក

សព្វថ្ងៃ ប្រទេសកម្ពុជាមានផលិតផលក្នុងស្រុក និងអ្នកមានទ្រព្យធនច្រើនបានផ្តោតលើកីឡាគុនខ្មែរ។ ផលិតផលក្នុងស្រុកហ៊ានចំណាយច្រើនជាងម្ចាស់ផលិតផលមកពីក្រៅប្រទេស។

កាលពីជាង១០ឆ្នាំមុន ផលិតផលភាគច្រើនមកពីក្រៅប្រទេស ដូច្នេះម្ចាស់ឧបត្ថម្ភគាំទ្រទាំងនោះមានកញ្ចប់ថវិកាកំណត់ និងផ្តោតលើការធ្វើអាជីវកម្មច្រើនជាងលើការជំរុញផ្សព្វផ្សាយគុនខ្មែរ។ នៅពេលម្ចាស់ផលិតផលក្នុងស្រុកមានម្ចាស់ជាជនជាតិខ្មែរ ពួកគាត់ធ្វើអាជីវកម្មជាមួយថ្នត់គំនិតរួមចំណែកផ្សព្វផ្សាយ និងអភិវឌ្ឍគុនខ្មែរ ដូច្នេះពួកគាត់ហ៊ានចំណាយថវិកាកាន់តែច្រើនដើម្បីរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍ប្រកួតធំៗក្នុងនោះការប្រកួតដណ្តើមខ្សែក្រវាត់កាន់តែច្រើន។ ផលិតផលក្នុងស្រុកកាន់តែច្រើន មានការប្រកួតប្រជែងច្រើនគឺជាអំណោយផលដល់វិស័យកីឡាប្រដាល់គុនខ្មែរ។

ការប្រកួតដណ្តើមខ្សែក្រវាត់ច្រើន មានប្រាក់រង្វាន់ច្រើន

ពីមុនការប្រកួតដណ្តើមខ្សែក្រវាត់ភាគច្រើនត្រូវចំណាយពេលចាប់ពី៣ខែឡើងទៅទើបចប់។ ប្រាក់រង្វាន់សម្រាប់ម្ចាស់ខ្សែក្រវាត់អាចមានចន្លោះពី១០ ទៅ២០លានរៀល ឬមានរង្វាន់ម៉ូតូ១គ្រឿង។ ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ក៏មានសង្វៀនខ្លះមានប្រាក់រហូតដល់៤០លានរៀល (១ម៉ឺនដុល្លារ) ប៉ុន្តែមានមិនច្រើនទេ។

ថ្មីៗនេះ ការប្រកួតដណ្តើមខ្សែក្រវាត់មិនចាំបាច់ចំណាយពេលដល់ទៅ៣ខែឡើយពោលគឺចំណាយពេលត្រឹមតែ១ប្រកួត ឬ២ប្រកួតក្នុងមួយរាត្រីក៏ក្លាយជាម្ចាស់ខ្សែក្រវាត់មានប្រាក់រង្វាន់១០ទៅ២០លានរៀល ហើយក៏មានរហូតដល់៤០លានរៀល។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះមានរង្វាន់រថយន្តថែមទៀតដែលពិតជាពិសេសជាងមុនមានរង្វាន់ម៉ូតូ។ ប្រសិនបើមានតែខ្សែក្រវាត់ច្រើន ប៉ុន្តែគ្មានប្រាក់រង្វាន់ទើបជាបញ្ហា។

ការដាក់ឲ្យមានការប្រកួតដណ្តើមខ្សែក្រវាត់ច្រើន និងមានប្រាក់រង្វាន់ច្រើនជាងរឿងល្អហើយ ប៉ុន្តែប្រសិនបើម្ចាស់ឧបត្ថម្ភរៀបចំឲ្យមានការប្រកួតការពារខ្សែក្រវាត់ដោយមានកីឡាករផ្សេងដណ្តើមគឺរឹតតែល្អ ពីព្រោះខ្សែក្រវាត់កាន់តែមានតម្លៃ។ កន្លងមក សាមីខ្លួនកីឡាករជាម្ចាស់ខ្សែក្រវាត់ធ្លាប់បាននិយាយហើយថា មិនចង់ទុកខ្សែក្រវាត់ឲ្យដុះផ្សិតនោះទេគឺចង់ឲ្យមានការរៀបចំប្រកួតដណ្តើមគ្នាជាបន្តបន្ទាប់ទៀត។

គុណភាព

ថ្វីបើការប្រកួតដណ្តើមខ្សែក្រវាត់ក្នុងរយៈពេលមួយខ្លី ហើយកីឡាករទទួលបានខ្សែក្រវាត់លឿន ប៉ុន្តែពួកគាត់មានសមត្ថភាពមិនចាញ់ពីសម័យមុនទេ។ ជូនកាលពួកគាត់អាចមានសមត្ថភាពខ្លាំងជាងមុនក៏មាន ពីព្រោះបច្ចុប្បន្នកីឡាករទទួលបានប្រាក់រង្វាន់ច្រើន សំបូរប្រាក់ឧបត្ថម្ភដោយមិនសូវខ្វល់ខ្វាយរឿងជីវភាពគ្រួសារ ដូច្នេះពួកគាត់យកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការហ្វឹកហាត់កាន់តែខ្លាំង។

បើពិនិត្យមើលឲ្យដិតដល់ពីការជ្រើសរើសកីឡាករបរទេសមកប្រកួតនៅកម្ពុជាក៏កាន់តែល្អជាងមុន។ កាលពីមុនការចាប់គូស្ទើរតែ៧០ទៅ៨០%គឺកីឡាករបរទេសចេញពីប្រទេសថៃ ជាពិសេសកីឡាករថៃតែម្តងមកប្រកួតនៅទឹកដីកម្ពុជា។ ឥឡូវនេះ មានកីឡាករមកពីបណ្តាប្រទេសផ្សេងៗច្រើនគឺនៅតំបន់អាស៊ាន អាស៊ី និងអឺរ៉ុប។

ទន្ទឹមជាមួយគ្នានេះ ក៏មានកីឡាករកម្ពុជាជាច្រើនបានចេញទៅប្រកួតនៅក្រៅប្រទេស និងទទួលបានខ្សែក្រវាត់មកស្រុកកំណើតវិញ។ ជាក់ស្តែង ធឿន ធារ៉ា, ព្រុំ សំណាង និង មឿន សុខហ៊ុច ឈ្នះខ្សែក្រវាត់នៅប្រទេសថៃ។ រិន ដេវីត ឈ្នះខ្សែក្រវាត់នៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។ ឈឿង ល្វៃ ឈ្នះខ្សែក្រវាត់នៅទីក្រុងហុងកុង។ អេ អាំម៉ារីន និង ម៉ឺន មេឃា ឈ្នះខ្សែក្រវាត់នៅអូស្ត្រាលី ហើយមានកីឡាករជាច្រើនបានឈ្នះខ្សែក្រវាត់នៅប្រទេសបារាំង។ សមិទ្ធផលទាំងនេះក៏អាចបញ្ជាក់បានពីសមត្ថភាពរបស់កីឡាករបច្ចុប្បន្នដែរ។

សរុបសេចក្តីទៅ ប្រសិនបើមានម្ចាស់ឧបត្ថម្ភច្រើន រៀបចំការប្រកួតដណ្តើមខ្សែក្រវាត់កាន់តែច្រើន ហើយមានប្រាក់រង្វាន់កាន់តែច្រើនគឺកាន់តែល្អ។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើរៀបចំការប្រកួតដណ្តើមខ្សែក្រវាត់យូរៗម្តង ប៉ុន្តែប្រាក់រង្វាន់មិនលើសបច្ចុប្បន្នគឺជាបញ្ហាគួរនិយាយ។

ទោះបីជាយ៉ាងណា ប្រាក់រង្វាន់សម្រាប់ខ្សែក្រវាត់បច្ចុប្បន្ននេះគឺត្រូវការបង្កើនថែមទៀត ហើយកីឡាករគុនខ្មែរត្រូវចេញទៅប្រកួតនៅក្រៅប្រទេសក្នុងសង្វៀនធំៗឲ្យបានច្រើនទើបកាន់តែមានគុណភាព។ មធ្យោបាយដែលអាចចេញទៅប្រកួតនៅក្រៅប្រទេសក្នុងសង្វៀនធំៗបានគឺគ្មានអ្វីក្រៅពីស្វែងរកដៃគូសហការ និងអ្នកផ្គូផ្គងនៅក្រៅប្រទេសឲ្យបានច្រើនដូចជា សហរដ្ឋអាមេរិក អឺរ៉ុប ចិន ជប៉ុនជាដើម៕