KPT+

មនុស្សសម័យនេះច្រើនសម្ពាធចិត្ត ព្រោះសួរសំណួរមិនល្អដល់ជីវិត

បានផុស

២៧ វិនាទី មុន

នៅ

ថ្ងៃអង្គារ ២៤ កញ្ញា ២០២៤

ដោយ

ពេលជួបបញ្ហាអ្នកមានផ្លូវចិត្តទន់ខ្សោយរមែងបាក់ស្រុតរហ័សជាងអ្នកមានផ្លូវចិត្តរឹងមាំ អ្នកខ្លះចេះកែខៃបញ្ហា ការបន្ទោសបង្អាប់ មើលងាយមកជារឿងកំប្លែង ជំនួសឲ្យការគិតស្មុគស្មាញក្នុងជីវិតពេក។ ចំណែកអ្នកផ្សេងទៀត ច្រើនតែបង្អាប់ខ្លួនឯងពន់ពេក ពេលជួបរឿងស្មុគក្នុងជីវិតបែរជាគិតថា ហេតុអ្វីបានជារឿងនេះកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ? ចុះអ្នកផ្សេងទៀតម៉េចមិនជួបដូចខ្ញុំផង។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ជំនួសឲ្យការគិតមិនល្អ ចូរគិតថា តើមេរៀននេះបង្រៀនអ្វីឲ្យខ្ញុំខ្លះ?

ហេតុអ្វីបានជារឿងនេះកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ?

នេះប្រហែលជាសំណួរដែលធ្វើឲ្យមនុស្សសម័យបច្ចុប្បន្នដែលមានបន្ទុកច្រើនក្នុងជិវិត ច្រើនឈឺចាប់បំផុតក្នុងជីវិតពេលជួបនឹងការលំបាក។ មនុស្សជាច្រើន សូម្បីតែនៅពេលពួកគេឈានដល់វ័យកណ្តាលក៏ដោយ តែងតែចោទសួរខ្លួនឯងថា ហេតុអ្វីបានជារឿងអាក្រក់កើតឡើងចំពោះពួកគេ នៅពេលដែលពួកគេស្មោះត្រង់ និងលះបង់យ៉ាងខ្លាំងក្នុងជីវិតតូចមួយនេះ។

ពួកគេស្រលាញ់ដោយអស់ពីចិត្ត ដោយមិនគិតពីការស្ដាយក្រោយ។ ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់ គេសុខចិត្តលះបង់គ្រប់យ៉ាង គ្រប់តំណក់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់តែងលម្អដោយក្តីសង្ឃឹម និងក្តីរំពឹង។

នៅកន្លែងធ្វើការ ពួកគេជាមនុស្សសាមញ្ញ តែមិនតិចទេជាអ្នកចម្បាំងក្លាហាន មិនស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការប្រឈមមុខនឹងការលំបាក ខិតខំប្រឹងប្រែងឥតឈប់ឈរ ហើយតែងតែមានឆន្ទៈជួយសហការីដែលត្រូវការជំនួយជាដើម។

ក្នុងមិត្តភាព ពួកគេគឺជាកម្លាំងដ៏រឹងមាំ ជាស្មានៃការទុកចិត្តសម្រាប់ភាពឯកោ និងបាត់បង់។ ពួកគេមិនបដិសេធការអញ្ជើញណាមួយឡើយ តែងតែបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ ចែករំលែកភាពរីករាយ និងទុក្ខព្រួយក្នុងជីវិត។ ប៉ុន្តែជីវិតមិនតែងតែល្អឥតខ្ចោះដូចអ្វីដែលពួកគេផ្តល់ឲ្យនោះទេ។ មានពេលខ្លះដែលពួកគេត្រូវទទួលការក្បត់ដ៏ជូរចត់ពីមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់បំផុត។ ពួកគេត្រូវប្រឈមមុខនឹងភ្នែកច្រណែន និងការឈ្នានីសពីអ្នកដែលធ្លាប់គាំទ្រ ហើយសូម្បីតែមិត្ដជិតស្និទ្ធក៏មានពេលក្បត់ដែរ ធ្វើឲ្យគេមិនអាចជួយខ្លួនឯងបានតែលាន់មាត់ថា «ហេតុអ្វីជីវិតអយុត្តិធម៌សម្រាប់ពួកគេម្ល៉េះ?»

ការពិតដ៏ឃោរឃៅនោះ ធ្វើឲ្យគេធ្លាក់ចូលទៅក្នុងវដ្តដ៏កាចសាហាវនៃការសង្ស័យ និងការមិនគោរពខ្លួនឯង ឬវង្វេងស្មារតី។ ដូចនេះដែរ ពួកគេធ្លាក់ចូលក្នុងវដ្តនៃការធ្វើទារុណកម្ម ការសោកស្ដាយ និងសូម្បីតែការស្អប់ ហើយបន្ទាប់មក ជីវិតរបស់ពួកគេត្រូវបានបំផ្លាញបន្តិចម្ដងៗ។

ម្យ៉ាងវិញទៀត ប្រសិនបើនៅពេលដែលមានបញ្ហាកើតឡើង ពួកគេផ្លាស់ប្តូរសំណួរផ្សេង ដូចជាការរៀនទទួលយក និងបណ្តោយខ្លួន ដើម្បីបន្តនៅលើផ្លូវរបស់ពួកគេ នោះជីវិតរបស់ពួកគេនឹងខុសគ្នាខ្លាំង។

តើមេរៀននេះបង្រៀនខ្ញុំអ្វី?

ក្នុងជីវិតដែលពោរពេញទៅដោយការឡើងចុះ ច្រើនដងដែលយើងជួបនឹងឧបសគ្គ និងការលំបាកដែលធ្វើឲ្យដួងចិត្តយើងមានអារម្មណ៍ជាប់គាំង ហើយពេលខ្លះអស់សង្ឃឹម។ ក្នុងគ្រាបែបនេះ មានសំណួរមួយដែលតែងតែនៅក្នុងចិត្តថា ហេតុអ្វីបានជារឿងនេះកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ? សំណួរនោះប្រៀបដូចជារង្វង់ដ៏កាចសាហាវមួយ ដែលធ្វើឲ្យយើងខ្វាយខ្វល់ក្នុងការស្វែងរកដំណោះស្រាយចំពោះភាពអយុត្តិធម៌ដែលជីវិតហាក់ដូចជាបានរៀបចំ ជំនួសឲ្យការស្វែងរកវិធីដើម្បីយកឈ្នះវា ហើយបន្តដំណើរទៅមុខទៀត។

ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងឈប់មួយភ្លែត រួចដកដង្ហើមវែងៗ ហើយប្តូររបៀបសួរសំណួរ អ្វីៗអាចនឹងខុសគ្នាដាច់ស្រលះមិនខាន។ «តើមេរៀននេះបង្រៀនខ្ញុំអ្វី?» សំណួរដ៏សាមញ្ញមួយ ប៉ុន្តែមានថាមពលវេទមន្ត ដើម្បីបើកផ្លូវចេញពីសេចក្ដីស្លាប់។ សំណួរនេះមិនត្រឹមតែជួយយើងឲ្យមើលបញ្ហាពីទស្សនៈវិជ្ជមានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងលើកទឹកចិត្តឲ្យយើងក្លាយជាអ្នកសិក្សា អ្នករុករក និងចុងក្រោយជាអ្នកឈ្នះនៅពេលប្រឈមមុខនឹងភាពលំបាក។

នៅពេលយើងចាប់ផ្តើមស្វែងរកមេរៀនពីបទពិសោធន៍ដ៏ឈឺចាប់ យើងលែងជាជនរងគ្រោះនៃកាលៈទេសៈរបស់យើងទៀតហើយ។ យើងក្លាយជាចៅហ្វាយនាយ និងជាអ្នកគ្រប់គ្រងជីវិតរបស់យើង លែងទុកឲ្យជោគវាសនា ឬសំណាងអាក្រក់មកជាជីវិតយើងទៀតហើយ។ មេរៀនដែលយើងរៀនពីព្រឹត្តិការណ៍នីមួយៗ មិនថាសប្បាយ ឬសោកសៅនោះទេ គឺជាឥដ្ឋដ៏មានតម្លៃដែលអាចកសាងយើងជានរណាក្នុងថ្ងៃនេះ និងថ្ងៃស្អែក។

សូមចាំថា គ្មានផ្កាណាអាចរីកស្គុះស្គាយ ដោយមិនរងទុក្ខនៅក្រោមដីត្រជាក់នោះទេ។ ដូចគ្នាដែរ គ្មានជោគជ័យណាអាចសម្រេចបាន បើគ្មានការបរាជ័យ គ្មានកម្លាំងឯណាអាចអភិវឌ្ឍបាន បើគ្មានការអនុវត្ត ហើយគ្មានប្រាជ្ញាណាមួយអាចសម្រេចបានឡើយ បើគ្មានការយល់ច្បាស់ពីជីវិត។ តាមរយៈការជំនួសភាពអវិជ្ជមានជាមួយនឹងសំណួរស្ថាបនា យើងមិនត្រឹមតែរៀនពីរបៀបប្រឈមមុខ និងជំនះការលំបាកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងបង្វែរការលំបាកទាំងនោះទៅជាគន្លឹះដើម្បីឈានទៅមុខបន្ថែមទៀត និងខ្ពស់ជាងនេះនៅក្នុងដំណើរអភិវឌ្ឍន៍របស់យើង។ ជីវិតគឺវែងណាស់ប្រសិនបើអ្នកពង្រីកតាមបន្ទាត់ពេលវេលា។ អ្នកនឹងឃើញថាការខូចខាតដែលអ្នកទទួលបានពេលនេះគឺជាបទពិសោធន៍មួយការត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការឆ្លងកាត់កម្រិត និងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងបញ្ហាប្រឈមនានានៅពេលអនាគត៕