ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត អាចបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល

ការសិក្សាថ្មីមួយបង្ហាញថា ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តបណ្តាលឱ្យមានមានហានិភ័យខ្ពស់នៃជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល និងធ្វើឱ្យការឱកាសជាសះស្បើយពីជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលយឺត និងពិបាកព្យាបាល ។

ការសិក្សានេះបានស៊ើបអង្កេតលើមនុស្សពេញវ័យចំនួន ២៦,៨៧៧ នាក់មកពី ៣២ ប្រទេសនិងមានអាយុជាមធ្យម ៦២ ឆ្នាំ ដោយអ្នកចូលរួមជាង ១៣,០០០ នាក់បានកើតជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល។ អ្នកស្រាវជ្រាវបានប្រៀបធៀបអាយុ ភេទ ពូជសាសន៍ និងជាតិសាសន៍របស់ពួកគេជាមួយ នឹងក្រុមផ្សេងទៀតដែលមានអ្នកចូលរួមជាង ១៣,០០០ ដែលមិនមានជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល ។

អ្នកស្រាវជ្រាវបានបានប្រមូលព័ត៌មានអំពីរោគសញ្ញានៃជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តនៅក្នុងឆ្នាំមុនការសិក្សាដោយសួរក្រុមថាតើពួកគេមានអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្តរយៈពេល ២ ឬច្រើនសប្តាហ៍ជាប់គ្នាក្នុងរយៈពេល ១២ ខែ។ ជាមួយគ្នានេះ អ្នកស្រាវជ្រាវក៏បានវាយតម្លៃពីភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃអ្នកចូលរួម ដោយធ្វើការស្ទាបស្ទង់ថាពួកគេអាចហានិភ័យនៃជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល ។

ជាលទ្ធផលបានបង្ហាញថាអ្នកដែលមានជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលមានរោគសញ្ញានៃជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តច្រើនជាងអ្នកដែលមិនមានជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល (១៨ភាគរយធៀបនឹង ១៤ភាគរយ)។ នៅពេលដែលអ្នកស្រាវជ្រាវបានគិតពីអាយុ ការរួមភេទ ការអប់រំ សកម្មភាពរាងកាយ និងកត្តា របៀបរស់នៅផ្សេងទៀត អ្នកដែលមានរោគសញ្ញានៃជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តមានហានិភ័យខ្ពស់ នៃជំងឺដាច់ សរសៃឈាមខួរក្បាល ៤៦ ភាគរយជាងអ្នកដែលមិនមាន។ ការសិក្សាក៏បានរកឃើញថាអ្នកដែល មានរោគសញ្ញានៃជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តមានលទ្ធផលមិនល្អក្នុងការស្តារជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល។

បច្ចុប្បន្ននេះ មិនទាន់មានការសិក្សាស្រាវជ្រាវណាមួយ បានរកឃើញយន្តការ ដែលការធ្លាក់ទឹកចិត្ត បង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលនោះទេ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការស្រាវជ្រាវក៏បានបង្ហាញផងដែរថា ជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលភ្លាមៗបណ្តាលឱ្យមានជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តអាចបណ្តាលឱ្យមនុស្សចូលរួមក្នុងអាកប្បកិរិយាមិនល្អបន្ថែមទៀតដូចជាការជក់បារីឬការមិនគោរពតាមការព្យាបាលវេជ្ជសាស្រ្ត ៕

ប្រែសម្រួល៖នាងតូច

ចុចអាន៖និស្សិតចិត្តវិទ្យា៖ សិក្សាចិត្តវិទ្យា ជាផ្នែកមួយជួយមនុស្សឱ្យរួចផុតពីជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត